บทเรียนชีวิตลิขิตไม่ได้

 หวัดดีเราชื่อโซ หรือเรียกที่นั่งท่องยามราตรีรู้จักในนาม โซดา จะว่าไปชีวิตคนเรามันช่างตลก หรือบางครั้งตลกจำขำไม่ออกเลยก็ว่าได้ ในสายตาคนของคนทั่วไปที่มองเรา สำหรับคนมีอายุหน่อยก็จะมองเราเป็นแค่เด็กใจแตก ส่วนคนรุ่นราวคราวเดียวกันหรือทันสมัยหน่อนก็จะมองว่าเราเป็นคนเช้าชู้ เวลาแม่เราไปไหนมาไหน ก็จะมีแต่คนตะโกนถามแม่เราตลอด ว่าจะเอาสินสอดที่ไหนไปสู่ขอสาวๆที่มีมาไม่ซ้ำหน้าเลยสักวัน แต่นะใครจะเดินไปบอกคนอื่นทุกวันว่านี้เพื่อนหรือแฟนกันละคร๊าฟ ก็ต้แงปล่อยๆให้คนเขาพูดกััไปต่างๆนาๆ แต่เรื่องจริงคนที่รู้ก็มีครอบครัวผมและตัวของผมเท่านั้นหล่ะคร๊าฟ ส่วนเรื่องเพื่อนสนิทของผมก็มีแค่ไม่กี่คน จะเรียกว่ายังไงดีหล่ะ เลือกคบเพื่แนหรือว่าไม่มีใครคบดี...เดี๋ยวเราก็จะได้รู้กัน ชีวิตผมไม่ได้เป็นอย่างที่วาดฝันเอาไว้ เพียงเพราะก้าวพลาดและเป็นการพลาดครั้งยิ่งใหญ่ที่ทำให้โลกท้้งใบของผมเปลี่ยนไปทุกอย่าง และมันทำให้ผมคิดว่าผมได้เรียนรู้อะไรมากมายไม่ว่าจะเป็นเรื่แงราวคความรัก ความเจ็บปวด ความสูญเสียและการพลัดพราก แต่นี่ไม่ใช่จุดจบของชีวิตผม มันเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นของชีวิตเท่านั้น... 

    ต่อจากนี้ไปผมไม่รู้ว่าจะเป็นตัวอะไรในสายตาคนทั่วไป...ถ้าได้อ่านเรื่องราวทั้งหมดช่วยกระซิบบอกผมทีควรจะเป็นตัวอะไร ควรจะอยู่ในเพศไหน...ช่วยกระซิบบอกผมที